Verslag Extended Master Marrakech
2015-2016
Een jaar
studeren aan een buitenlandse instelling is een speciale ervaring. Je leert er
als student niet enkel over de taal en je eigen vakgebied, maar ook over de
cultuur, gebruiken, etc. Een Extended Master is dus niet enkel een taalbad,
maar ook een cultuurbad. Een van de dingen die studenten in Marrakech in het
achterhoofd zouden moeten houden, is dat in sommige gevallen het cultuurbad een
grotere uitdaging kan blijken dan het taalbad. Marokko heeft veel gemeen met
wat we soms beschouwen als ‘Mediterrane culturen’: geen stress, geen haast,
meer genieten van het leven. Op de universiteit bijvoorbeeld zijn last-minute
beslissingen of taken dagelijkse kost, wat voortvloeit uit het dagelijkse leven.
Een eerste goede raad die ik studenten dus zou geven, is: probeer je niets
teveel aan te trekken, hoe moeilijk dat ook lijkt, en probeer te leven volgens
de ‘Marokkaanse tijd’. Wij hebben na onze aankomst in Marrakech zo’n 2 maanden
gewacht op onze eerste les, steeds minder zeker en meer gestrest of we wel op
de hoogte gesteld zouden worden van enig nieuws, totdat we, begin november, twee
dagen op voorhand, een kort bericht kregen dat het schooljaar zou starten
(lees: dat één van de lessen zou starten).
De
voortdurende onzekerheid over lessen en taken kan echter ook te maken hebben
met het feit dat de master pas enkele jaren geleden gestart werd. In het eerste
jaar is een vak uit het tweede semester gewoon nooit gegeven; twee vakken
waarvoor een examen ingepland zou worden, werden uiteindelijk toch gewoon
beoordeeld op basis van een vertaling; een vak werd na vier weken gewoon
gestopt omdat er teveel over het onderwerp te vertellen was, en het voor de
studenten interessanter zou zijn om zelf op verkenning uit te gaan; een
praktijkvak werd wegens tijdsgebrek in het eerste semester vervangen door het
schrijven van een paper. De twee grootste minpunten voor deze master, ten
opzichte van het bachelorprogramma in Marrakech (dat wél beter georganiseerd
is), zijn dus het feit dat niets vast staat, zelfs de inhoud van de lessen niet,
en dat voor sommige lessen voorlopig professoren moeten worden ingezet die niet
gespecialiseerd zijn in het gebied waarin ze opeens gevraagd worden te doceren.
Daarnaast is er ook het feit dat de master gecoördineerd wordt vanuit het
departement Engels. Van studenten die Frans studeerden, wordt verwacht dat zij
alle lessen kunnen volgen en taken kunnen maken in het Engels. De lessen worden
dan ook voornamelijk in het Engels gegeven, tweede taal is Arabisch. Arabisch
wordt voornamelijk schriftelijk geoefend door middel van vertalingen vanuit het
Engels, waarop spijtig genoeg geen feedback volgt behalve de punten. Frans
wordt op die manier behandeld als derde taal. Op zich zou deze master dus
vooral geschikt zijn voor studenten die in België de talencombinatie
Engels-Arabisch kozen.
Op zich is
het dus meestal de universiteit die voor stress kan zorgen, vooral wanneer je
nog niet gewoon bent aan de relaxte gang van zaken in Marokko. Buiten de
universiteit zijn er echter ook een paar dingen waar je aan gewoon moet worden.
Zo zou ik als meisje toch aanraden om niet met onthullende of opvallende
outfits over straat te lopen. Marokkaanse meisjes lopen er over het algemeen
ook vrij westers bij, maar op de campus en in sommige wijken is het toch eerder
not done om met een minirok of shorts, of decolleté rond te lopen. Bovendien
hebben Marokkanen een neus voor buitenlanders. Je valt ongetwijfeld al op, maar
met opvallende of onthullende kledij is de aandacht toch net iets
intimiderender. Een ander onderwerp waarover vaak gepraat wordt, zijn de
Marokkaanse taxi’s. Taxi’s zouden altijd met de meter moeten rijden. Afdingen
op de prijs die ze noemen kan je best enkel doen wanneer je het tarief voor de
route kent. Het helpt als je een mondje Marokkaans spreekt en laat zien dat je
de stad kent, dan zijn chauffeurs immers vaker geneigd om de meter op te zetten
of je de normale prijs te geven. Ook in de soek is het handig wanneer je wat
Marokkaans spreekt, zo wordt afdingen toch altijd een beetje handiger. Toch kan
je nooit zeker zijn of je ook na het afdingen een goede prijs gekregen hebt.
Best vraag je aan enkele Marokkaanse vrienden hoeveel iets zou mogen kosten, of
je vraagt de prijs in verschillende winkels om een gemiddelde te weten waarvan
je verder kan afdingen.
Ten slotte is
er nog één praktisch aspect aan verblijven in Marokko dat zeer belangrijk is,
namelijk je visum. Bij aankomst in het land krijg je een visum voor 3 maanden,
daarna heb je twee mogelijkheden: het land verlaten voor een paar dagen, of je
visum laten verlengen op de Wilaya Al Amn, waar zich het Bureau des Etrangers
bevindt. Voor het verlengen van je visum heb je ook nog eens twee
mogelijkheden: verlengen voor drie maanden, waarna je zonder uitzondering het
land uit moet, of een Carte de Residence aanvragen voor 12 maanden. Het
verlengen van je visum voor 3 maanden is gratis, je moet gewoon langsgaan op de
Wilaya met enkele documenten: kopie van je paspoort, getuigschrift van Cadi
Ayyad, huurcontract, en enkele pasfoto’s. Alle documenten moeten aanwezig zijn
in tweevoud, en wanneer je het origineel niet wil afgeven, moet je alle kopieën
laten legaliseren op een stadhuis (iedere wijk heeft normaal gezien wel een
stadhuis). Voor de Carte de Residence heb je dezelfde documenten nodig, alsook
een bewijs van goed gedrag en zeden uit België en een bewijs dat je een
Marokkaanse rekening hebt. Wanneer je je visum verlengt voor 3 maanden krijg je
een papieren bewijs dat je moet afhalen op de Wilaya. Dit papier moet je
afgeven bij de douane wanneer je het land wil verlaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten