Napels

Freya en Rebekka over Napels

 

Onze Erasmus in Napels was simpelweg geweldig. Een prachtige stad, mensen met een warme persoonlijkheid, heerlijk eten, de zee op 10 minuten wandelafstand. Het was een ongelooflijke ervaring.

Transport

Als Belg heb je geluk dat je een rechtstreekse vlucht hebt van Zaventem naar Napels. Veel andere Erasmusstudenten hebben enkel een vlucht naar Rome en moeten dan met de trein of bus naar Napels. Van de luchthaven van Napels kan je met een bus naar het treinstation voor maar 4 euro. Als het avond is, zouden we dat echter niet aanraden. Het treinstation is op Piazza Garibaldi, waar het ’s avonds niet zo veilig is. Wij zijn dus met de taxi naar het hostel gegaan, wat ons per persoon 14 euro kostte. Tijdens die rit kregen we al een voorproefje van de Napolitaanse cultuur. Het was een zaterdagavond, dus het was erg druk in het centrum; misschien een beetje chaotisch, maar wij vinden dat dat ook wel zijn charmes heeft.

Verblijf

Er zijn twee bekende hostels in Napels; La Controra en Pizza Hostel. Wij zaten in het Pizza Hostel, met knusse kamers en erg vriendelijk personeel. Ook de andere gasten waren enorm vriendelijk en sociaal. Het is wel moeilijk om met je bagage naar boven te gaan, want het is op de tweede verdieping, zonder lift. Gelukkig waren er enkele sterke mannen aanwezig, die onze koffers voor ons hebben gedragen. Bij de eigenares van het Pizza Hostel konden we ook terecht voor goede restaurantjes. We zeiden dan bijvoorbeeld “We hebben eens zin in iets luchtigs, geen pasta of pizza”, en dan stuurde ze ons door naar Crunch, waar ze geweldige toast hebben. Daar zijn we gedurende de vijf maanden wel eens binnengesprongen.

Het Pizza Hostel heeft ons doorgestuurd naar Erasmuspoint. Dat is een organisatie voor Erasmusstudenten die je helpt met alle voorbereidingen voor de universiteit, een Italiaanse simkaart, verblijf,… . Wij hebben ons verblijf zo gevonden; een appartementje voor twee in het historisch centrum, bij een advocaat. Het was iets duurder dan de andere kamers, maar wij waren er erg tevreden over, en vooral over de eigenaars!

Ik (Rebekka) ben voor Kerstmis niet naar huis gekomen, en toen de eigenaar hoorde dat ik daar bleef, heeft hij mij onmiddellijk uitgenodigd om het met zijn familie te vieren. Op 24 december ben ik dus naar zijn appartement gegaan, wat gevuld was met zo’n 25 Napolitaanse familieleden. Ik was daar misschien wel de enige buitenlander, maar zo heb ik me geen enkele seconde gevoeld. En natuurlijk heb ik er heel veel gegeten (vooral vis, op 24 dec.) en veel gedronken. Als mijn glas na 10 minuten nog steeds gevuld was, kwamen ze zeggen dat ik genoeg moest drinken. Tegen alle verwachtingen in hadden ze ook een cadeautje voor mij voorzien; een gouden armband. Op het einde van de avond hebben ze mij uitgenodigd om terug te komen op 26 december, om dan de Napolitaanse tombola te spelen. Wat ik niet wist, was dat ze met geld spelen… Ik had slechts €2,50 bij, maar dat bleek geen enkel probleem te zijn! Er was telkens een ander familielid dat aanbood om voor mij te betalen. Ik heb nooit geluk in spelletjes, dus ik was aangenaam verrast toen ik net in de laatste ronde €7,00 won, waarna ik met de jeugd nog iets ben gaan drinken.

Universiteit

Zoals ik eerder vermeldde, maakt Erasmuspoint je ook wegwijs in het nodige papierwerk voor de universiteit. Ze lieten ons zien waar alle campussen zich bevonden, waar we naartoe konden om goedkoop te lunchen en waar het International Office was. Ook in het International Office was iedereen heel behulpzaam en vriendelijk.

Onze universiteit, L’Orientale, heeft vier campussen. De verste was voor ons ongeveer 15 minuten wandelen. De andere waren slechts op 5 minuten afstand. Tijdens onze eerste lessen was er niet genoeg plaats in de aula’s, waardoor er een groot aantal mensen op de grond moest zitten. Je kon zelfs niet meer in het lokaal rondwandelen; de studenten zaten in het gangpad, voorin het lokaal, stonden recht achterin het lokaal. Dat leek ons zo typisch Napolitaans, en we ergerden ons er ook niet aan. Het was gewoon grappig, en zo niet-Belgisch. Later werd er wel voor gezorgd dat we een groter lokaal hadden, en bepaalde studenten kwamen ook gewoon niet meer naar de lessen.

De docenten waren allemaal erg enthousiast en vriendelijk, en ze aarzelden niet om ons te helpen als Erasmusstudenten. Onze examens waren niet zo gemakkelijk als die van andere Erasmusstudenten, maar dat vonden we positief. Dan heb je niet het gevoel dat ze je zomaar punten geven; je hebt er echt wel voor gewerkt. We hoorden van anderen veel verhalen dat ze 25/30 kregen, zonder er iets voor te hebben gedaan.

Italiaanse simkaart

Erasmuspoint raadt je een simkaart aan van Vodafone. Die krijg je gratis, en dan zou je maar 10 euro moeten betalen per maand. Dit is het enige aspect waarover we niet tevreden waren in Napels. Freya had er meer geluk mee, maar ik (Rebekka) heb het na twee maanden opgegeven. Ik herlaadde voor 10 euro, maar twee dagen later kon ik er al niets meer mee doen. Toen ik naar de winkel van Vodafone ging om er meer informatie over te krijgen, kreeg ik te horen dat ik op MIN 16 euro stond. Het enige wat ik had gedaan, was misschien twee sms’jes gestuurd en een telefoontje gepleegd. Toen kreeg ik ook nog eens te horen dat ik voor 20 euro moest herladen in plaats van voor 10 euro. Die ene keer heb ik dat gedaan, in de hoop dat het die maand beter zou verlopen. Maar, zoals je al kon raden, twee dagen later was het alweer zover. Toen heb ik beslist om mijn Italiaanse simkaart niet meer te gebruiken.

Places to be

De plaats waar wij ons het vaakst bevonden, was Piazza Bellini (5 minuten van ons appartementje). Dat is een plein in het centrum, waar Italiaanse studenten samenkomen met Erasmusstudenten. Daar hebben we de meeste mensen leren kennen, maar vooral Erasmusstudenten. Rond Bellini bevinden zich veel cafeetjes en bars, met goedkope drank (ook non-alcoholisch).

Op vrijdagavond was er steeds een feestje van Erasmusland, in Rootz Klab (5 minuten van Bellini). Heel af en toe veranderden ze eens van locatie, maar dat gebeurde echt niet vaak. Wij hebben altijd veel plezier gehad in Rootz Klab, maar niet iedereen was er even enthousiast over. Het bevindt zich eigenlijk in de kelder, waardoor er niet al te veel frisse lucht binnenkomt. Maar je kon zonder problemen eventjes naar buiten en weer naar binnen komen.

Je hebt gratis inkom in Rootz Klab als je een Erasmusland-kaart hebt. Die kaart kost 10 euro, en zorgt er ook voor dat je korting hebt op uitstappen met Erasmusland (bijvoorbeeld naar Venetië, Firenze, Capri,…). Als je niet van plan bent om die uitstappen te doen, raden we je aan om geen Erasmusland-kaart te kopen. De inkom in Rootz Klab voor een Erasmusstudent zonder die kaart is 5 euro, met een gratis drankje. De cocktails kosten 5 euro, dus als je daar eentje van kiest, heb je ook gratis inkom.

Op zaterdagavond zijn er dan weer feestjes van ESN, in Galleria19 (1 minuut van Bellini). Daar zijn we niet vaak naartoe gegaan. De locatie was misschien wel beter dan Rootz Klab, maar persoonlijk vonden we de muziek minder goed, en ook de sfeer. Maar dat is allemaal natuurlijk relatief.

Op enkele zaterdagavonden waren er feestjes in Museo Madre (10 minuten van Bellini). Dat was zonder twijfel de beste locatie, waar je kunst kon bezichtigen voordat je ging feesten. Maar daar speelden ze vooral elektronische muziek, wat niet onze voorkeur krijgt, hoewel het voor een avond wel oké is, en we hadden er zeker plezier. De feestjes in Museo Madre eindigen om 1u30, terwijl die in Rootz Klab en Galleria19 wel eens tot 5u00 kunnen duren.

Wij zijn persoonlijk fans van jazz, dus je kon ons wel eens vinden in het jazzcafé Bourbon Street. Daar was er elke woensdagavond een jamsessie, en vaak ook op andere dagen. De eerste keer dat we daar naartoe gingen, was er een jamsessie met studenten van het conservatorium; vleugelpiano, contrabas, drum, altsaxofoon, tenorsaxofoon, en sopraansaxofoon… Gewoonweg geweldig!

Overdag is Via Toledo een populaire straat. Dat is zo’n beetje de winkelstraat van Napels, die naar de oceaan leidt. Daar vind je ook geweldige gelaterie en pasticcerie. Wat je zeker moet eten in Napels: pizza, arancino, sfogliatella, babà, cannoli. Arancini zijn gefrituurde rijstbollen, gevuld met groentjes en kaas. Sfogliatelle zijn typisch Napolitaanse gebakjes, waarvan de binnenkant (als je er warme vraagt) een beetje lopend is; zo lekker! Van babà zijn wij niet zo zot, maar andere mensen wel. Dat is een luchtig gebak, doordrenkt met siroop, en soms ook met alcohol. Daarvan vind je de beste in Via dei Tribunali. Cannoli zijn niet typisch Napolitaans, maar zijn ook heerlijke gebakjes! Eigenlijk is het een opgerold koekje met een lekkere crème binnenin.

Voor de Napolitaanse pizza zijn er verschillende bekende plaatsen. Sorbillo is de bekendste pizzeria, maar daar kan je niet op voorhand reserveren, met lange wachttijden als resultaat. Verder is er nog Da Michele, Da Matteo, Vesi, Dal Presidente en Le Sorelle Bandiera. Wij waren tevreden van alle pizzeria’s, maar we vonden persoonlijk de wachttijden bij Sorbillo de pizza niet waard. Dan kan je even goed naar een andere pizzeria gaan. Dat probleem heb je vooral als je met een grotere groep (+/- 8 personen, of meer) gaat.

Conclusie

Het is waarschijnlijk wel duidelijk dat het voor ons een geweldige ervaring was. Napels heeft niet echt de beste reputatie, maar wij hebben daar persoonlijk niets van gemerkt. Voor ons was het een magnifieke stad, met erg behulpzame mensen, die een warme persoonlijkheid hadden, en met heerlijk eten. Ons is er nooit iets overkomen; natuurlijk hoor je wel eens iets anders van anderen, maar volgens ons moet je gewoon een beetje op je hoede zijn. Wij namen bijvoorbeeld niet snel een handtas mee. Als het mogelijk was, staken we onze benodigdheden in onze broek- of jaszakken. Maar wij zijn ook van mening dat je in elke grote stad ’s avonds iets voorzichtiger moet zijn, en we hopen dat we jullie niet ontmoedigen om naar Napels te gaan. Het was tot nu toe echt de ervaring van ons leven.